Tekst ukazał się pierwotnie na portalu Szortal.
Czy doświadczyliście kiedykolwiek pragnienia, aby zniknąć? Żeby rzucić wszystko i zacząć od nowa? Donato Carrisi uważa, że każdy z nas kiedyś czuł taką potrzebę. Jak można przeczytać w książce, temat zniknięć od dawna zajmował jego myśli, dlatego powstała ta powieść - historia o ludziach, którzy zniknęli dla świata, by znów, po latach, do niego wrócić. Trzeba przyznać, że pomysł jest interesujący. Czemu postanowili uciec? Co skłoniło ich do powrotu? Czy można, tak do końca, uwolnić się od swojej przeszłości?
Mila Vasquez pracuje w Przedpiekle, czyli biurze osób zaginionych znajdującym się w siedzibie wydziału policji federalnej. Nie jest to praca łatwa, ani nie daje wielkiej szansy na awans, kiedy szafa wypełniona jest mnóstwem niewyjaśnionych spraw. Codziennie, ze ścian wpatrują się w człowieka setki oczu należące do ludzi zaginionych - mężczyzn, kobiet, dzieci, bogatych, biednych, starych, młodych. Nie wiadomo, czy zniknęli z własnej woli, a może ktoś im w tym pomógł. Żyją, czy też ich ciała gniją gdzieś już od dłuższego czasu. Policjanci trzymają się od Przedpiekla z daleka, jakby to miejsce mogło ściągnąć na nich klątwę nierozwiązanych spraw. Zabójstwo rodziny biznesmena każe im jednak skierować swe kroki do Mili. Tylko ona może im powiedzieć coś więcej o mordercy, którego wizerunek od lat wisi na ścianie Przedpiekla.
Donato Carrisi sporo miejsca poświęca człowiekowi, jego myślom, emocjom, motywacjom. Szczególnie interesuje go ta ciemna strona osobowości, która drzemie w każdym z nas. Uleganie mrocznej naturze nie oznacza jedynie zabijania, znęcania się, wyśmiewania, czy innych działań skierowanych przeciwko drugiej osobie. Dotyczy to również zachowań autodestrukcyjnych: samookaleczenia, uzależnienia, rezygnacji, izolacji, samoudręczenia psychicznego. Może też przybierać formę obserwacji - zaglądamy na ciemną stronę oglądając horrory, czytając o zbrodniach, śledząc w telewizji tragedie. Mrok jest częścią nas, bez niego nie potrafilibyśmy rozpoznać światła. Świadomość istnienia tych dwóch wartości pozwala nam ustalać granice, dzięki którym potrafimy określić, co jest dobre, a co złe. Problem pojawia się, gdy te granice zaczynają się zacierać. Nagle może się okazać, że dobro zamienia się zło, bo nasze szlachetne uczynki przynoszą więcej szkody niż pożytku. Możliwe są też sytuacje, w których ktoś czyni źle w dobrej intencji. Dobro i zło przestaje być czymś obiektywnym, a staje się żywym tworem reagującym na otoczenie.
W powieści zarówno miasto, jak i czas, są nieokreślone. Taki zabieg sugeruje, że pokazana historia może zdarzyć się wszędzie i w każdej chwili. Autor bardziej skupia się na umysłach bohaterów, ludzkich słabościach i motywacjach ich działań. Większość postaci pojawiających się w książce jest skrzywiona przez wcześniejsze doświadczenia, nie bardzo odnajduje się wśród innych, albo nie potrafi poradzić sobie ze stresem. Miejscami miałam wrażenie, że są one nieco przerysowane, jakby autor chciał w ten sposób podkreślić ciemną stronę ludzkiej natury. To jednak nie zwiększyło mojej wrażliwości; prawdę mówiąc, przez większą część czasu bohaterzy pozostawili mnie obojętną na ich rozterki. Sama akcja prowadzona jest sprawnie. Carrisi stopniowo odkrywa karty, nie komplikując przesadnie fabuły. Rozdziały są krótkie, język może nie jest specjalnie barwny i bogaty, ale wystarczająco przyzwoity do lekkiego czytania. Niekiedy autor powtarza się, parokrotnie przypominając czytelnikom konkretne informacje, nie jest to jednak mocno uciążliwe. W opisach scen, bohaterów, zjawisk potrafi być niezwykle drobiazgowy, miejscami nawet przesadnie. Ogólnie, dzięki umiejętnie budowanemu napięciu, książka potrafi czytelnika wciągnąć na dłuższy czas.
"Hipoteza zła" to drugi tom przygód Mili Vasquez. Nieznajomość pierwszej części cyklu nie wpływa niekorzystnie na zorientowanie się w fabule, za to może pomóc w lepszym zrozumieniu Mili. Niejednokrotnie bohaterka myślami wraca do sprawy opisanej w "Zaklinaczu", zwłaszcza do emocji, które w niej ta sprawa wywołała. Ostania scena jest otwarta i intrygująca, ale również stanowi echo wydarzeń z pierwszego tomu. Niemniej jednak, książka porusza ciekawe kwestie, a historia może wzbudzić zainteresowanie. Może nie ma co liczyć na wielkie napięcie i dreszcze przerażenia, ale na pewno czas spędzony z lekturą będzie można zaliczyć do udanych.
Tytuł: Hipoteza zła
Autor: Donato Carrisi
Tłumacz: Jan Jackowicz
Wydawca: Albatros
Data wydania: 17.02.2016
Liczba stron: 480
ISBN: 978-83-7885-457-9
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz